Displaced people.
Door: Dikkie
Blijf op de hoogte en volg Dikkie en Eric
13 Januari 2022 | Griekenland, Pláka
Gisteren, woensdag, was voor mij de langste werkdag van deze tijd. Elke woensdag wordt er een Bijbelstudie gegeven, van 07.30 tot 09.00 uur. Met een ontbijt, maar dat hadden Eric en ik niet begrepen, dus zaten we om 6.45 uural achter ons ontbijtje!! De Bijbelstudie wordt door Marcus gegeven, een Finse evangelist die voor Hellenic Ministries werkt. Zijn thema is: vluchtelingen in de Bijbel, oude en nieuwe testament. Deze keer Noach. Hij noemt hen "displaced people". Het was een goede tijd, leerzaam.
Daarna ging een deel van het team, oa Eric, naar Malakassa, om de klus van dinsdag verder te doen. Sorteren, elektrische bedrading aanpassen, lampen ophangen. Dat moest natuurlijk veilig gebeuren, dus werd de stroom uitgeschakeld. Meteen het een deel van het kamp zonder!! De beveiliging, rode kruis en andere belangrijke instanties. Daar sloegen figuurlijk de stoppen door!! Niemand was op de hoogte gebracht!! Consternatie alom! Gelukkig wisten de mannen wat en hoe ze moesten handelen, dus duurde de onderbreking niet te lang!!
Met 2 andere collega's heb ik 70 sandwiches gemaakt, 3 plakjes met kalkoenfilet en komkommer op elkaar en in een plastic zakje. In alle beschikbare rug-- en handtassen gedaan, met 70 bananen. Ze hebben mij bij Khora freeshop afgezet. Daar heb ik weer geholpen met kleding sorteren en uitdelen. Er kwam een oudere, stevige meneer. Het lukte hem niet zelf passende kleding te vinden. Ik bood aan te helpen. Hij is met 2 passende pantalons, 1 jas en 2 truien weggegaan. Hij was zo blij dat hij me een chocoladewafeltje gaf, stiekem zodat niemand het zag!! Zo lief!
Om 16 uur werd ik opgehaald en met de auto vol lege dozen reden we naar Omonioplein. Daar zouden we Arthur ontmoeten en samen de sandwiches en bananen uitdelen. Bij mensen die op straat of in het park verblijven. Arthur doet dat een paar keer per week, hij kent de weg, de route en de mensen. Soms leg je een pakje brood en bananen naast een slaapzak, de persoon komt nog, zegt Arthur. Of aan mensen die in een zelfgebouwde slaapplek verblijven, een stevig stuk plastic met touw en een grote kei of stuk beton vastgezet. Tegen een muur of afscheiding, heg of wat dan ook. Daarin een pallet met een matras, een slaapzak of dekens. Je komt aan en zegt: hallo. Dan wacht je op een reactie of er komt een hand tevoorschijn. Daarna geef je zakjes met sandwiches en bananen. Als je geluk hebt sta je aan het "hoofdeind", anders bij het voeteneind!, Arthur kent de weg, weet de route en alle mensen. Probeert een praatje te maken, contact te maken. Het weer werkte mee, voor de sfeer: koud, regenachtig en veel wind!!
Wij konden tegen 19.15 met de metro naar het warme huis, waar eten en een beetje staat!!
Vandaag ging Eric met 3 andere mannen, in leeggehaalde transporters naar een kamp, 200 km boven Athene. Daar heeft "happy caravan" kleding uitgedeeld, maar wel 100 dozen overgehouden. CRR is gevraagd deze verder te verdelen. Ze pasten precies, de banken stonden in het warehouse. Belangrijk om goed materiaal te hebben. De vrouwen hebben kleding gesorteerd, ruimte gemaakt. Volgende week komt er een vrachtauto vol, die moet dan gelost worden. De meeste spullen gaan in bananendozen, makkelijk te stapelen, niet te zwaar en goed vast te pakken. En ze gaan ca 10x mee! Dus overal vragen we ze terug, we zijn er zuinig op.
Morgen nog bezorgingen en warehouse, dan zit het er al weer op!! Goede tijd gehad, fijne mensen, veel samenwerking. Kortom: CRR is een organisatie die verbindingen maakt en legt tussen organisaties. Meestal kennen ze elkaar niet, soms denken ze dat ze alleen dit werk doen. In febr wil CRR een "pannenkoekenfeest" organiseren, iedereen wordt uitgenodigd. Zo kunnen ze elkaar ontmoeten. Prachtig om te zien hoe waardevol ze zijn en niet gericht op zichzelf!!
Waarschijnlijk het laatste blog hier. Hartelijke groeten, Eric, Dikkie.
Daarna ging een deel van het team, oa Eric, naar Malakassa, om de klus van dinsdag verder te doen. Sorteren, elektrische bedrading aanpassen, lampen ophangen. Dat moest natuurlijk veilig gebeuren, dus werd de stroom uitgeschakeld. Meteen het een deel van het kamp zonder!! De beveiliging, rode kruis en andere belangrijke instanties. Daar sloegen figuurlijk de stoppen door!! Niemand was op de hoogte gebracht!! Consternatie alom! Gelukkig wisten de mannen wat en hoe ze moesten handelen, dus duurde de onderbreking niet te lang!!
Met 2 andere collega's heb ik 70 sandwiches gemaakt, 3 plakjes met kalkoenfilet en komkommer op elkaar en in een plastic zakje. In alle beschikbare rug-- en handtassen gedaan, met 70 bananen. Ze hebben mij bij Khora freeshop afgezet. Daar heb ik weer geholpen met kleding sorteren en uitdelen. Er kwam een oudere, stevige meneer. Het lukte hem niet zelf passende kleding te vinden. Ik bood aan te helpen. Hij is met 2 passende pantalons, 1 jas en 2 truien weggegaan. Hij was zo blij dat hij me een chocoladewafeltje gaf, stiekem zodat niemand het zag!! Zo lief!
Om 16 uur werd ik opgehaald en met de auto vol lege dozen reden we naar Omonioplein. Daar zouden we Arthur ontmoeten en samen de sandwiches en bananen uitdelen. Bij mensen die op straat of in het park verblijven. Arthur doet dat een paar keer per week, hij kent de weg, de route en de mensen. Soms leg je een pakje brood en bananen naast een slaapzak, de persoon komt nog, zegt Arthur. Of aan mensen die in een zelfgebouwde slaapplek verblijven, een stevig stuk plastic met touw en een grote kei of stuk beton vastgezet. Tegen een muur of afscheiding, heg of wat dan ook. Daarin een pallet met een matras, een slaapzak of dekens. Je komt aan en zegt: hallo. Dan wacht je op een reactie of er komt een hand tevoorschijn. Daarna geef je zakjes met sandwiches en bananen. Als je geluk hebt sta je aan het "hoofdeind", anders bij het voeteneind!, Arthur kent de weg, weet de route en alle mensen. Probeert een praatje te maken, contact te maken. Het weer werkte mee, voor de sfeer: koud, regenachtig en veel wind!!
Wij konden tegen 19.15 met de metro naar het warme huis, waar eten en een beetje staat!!
Vandaag ging Eric met 3 andere mannen, in leeggehaalde transporters naar een kamp, 200 km boven Athene. Daar heeft "happy caravan" kleding uitgedeeld, maar wel 100 dozen overgehouden. CRR is gevraagd deze verder te verdelen. Ze pasten precies, de banken stonden in het warehouse. Belangrijk om goed materiaal te hebben. De vrouwen hebben kleding gesorteerd, ruimte gemaakt. Volgende week komt er een vrachtauto vol, die moet dan gelost worden. De meeste spullen gaan in bananendozen, makkelijk te stapelen, niet te zwaar en goed vast te pakken. En ze gaan ca 10x mee! Dus overal vragen we ze terug, we zijn er zuinig op.
Morgen nog bezorgingen en warehouse, dan zit het er al weer op!! Goede tijd gehad, fijne mensen, veel samenwerking. Kortom: CRR is een organisatie die verbindingen maakt en legt tussen organisaties. Meestal kennen ze elkaar niet, soms denken ze dat ze alleen dit werk doen. In febr wil CRR een "pannenkoekenfeest" organiseren, iedereen wordt uitgenodigd. Zo kunnen ze elkaar ontmoeten. Prachtig om te zien hoe waardevol ze zijn en niet gericht op zichzelf!!
Waarschijnlijk het laatste blog hier. Hartelijke groeten, Eric, Dikkie.
-
13 Januari 2022 - 21:51
Willem Bosch:
Een hoopvol slot van een paar mooie weken in en om Athene. Prachtig werk gedaan gesteund door een fijne organisatie! Dat klinkt als een zegen en een tijd om dankbaar voor te zijn! Ik wens jullie nog een goede afsluiting en een veilige terugreis. Liefdevolle groet. -
13 Januari 2022 - 23:04
Bertus:
Lieve Dikkie en Eric, Dank jullie wel voor iedere blog die jullie schreven! Julie lieten ons 'beeldend' meekijken in wat jullie deden in Athene. Wat een mooi werk hebben jullie met liefde gedaan, met grote inzet!
Ook ik wens jullie een goede afsluiting en een veilige terugreis! -
14 Januari 2022 - 00:25
Aly Alblas:
Fijn dat je het zo uitgebreid beschrijft Dikkie! En dat na een hele lange dag werken!
Interessant om te lezen en het allerbeste toegewenst voor de laatste dag en de terugreis. Xoxo
-
14 Januari 2022 - 08:26
Theo:
Zo ver weg en elke keer, bij het lezen van wat jullie schrijven toch weer dichtbij.
Fijn om jullie over een aantal dagen weer te zien.
Big hug -
14 Januari 2022 - 08:35
Marjan:
Dank dat we jullie belevenissen zó mee mochten maken, dat jullie een inkijkje gaven in t reilen en zeilen van zo'n organisatie.
Een goede afsluiting van jullie verblijf daar toegewenst en travelmercy voor de terugreis.
Welkom in Zwolle! -
14 Januari 2022 - 08:45
Simon:
Dank voor het delen van jullie belevenissen. Mooi werk. Well done!
Goede thuisreis.
Tot later deze maand. -
14 Januari 2022 - 08:50
Irma :
Wat mooi om te lezen en wat een werk wordt er verzet. Dank voor het delen en succes straks weer met "schakelen " -
14 Januari 2022 - 11:18
Elly:
Wat fijn dat jullie toch wat kunnen doen in deze voor veel mensen troosteloze situatie.lijkt me niet altijd mee te vallen, het verschil in leefsituatie tussen ontheemden en jullie zelf. Goed afscheid en goede reis terug. Stay safe. -
14 Januari 2022 - 12:26
Riet:
Daar afscheid hier weerzien! Wens julie een mooi vertrek en kom veilig thuis!
Groet Riet -
14 Januari 2022 - 19:57
Anneke:
Dankjewel voor al je blogspot. Boeiend en leerzaam om te lezen. Goede reis terug. Tot ziens ❤ -
14 Januari 2022 - 21:26
Els:
Wat een verslag weer!! Zóveel te doen. En zo mooi dat jullie daar wél Bijbelstudie konden doen;). Goede reis naar huis! -
14 Januari 2022 - 21:29
Els:
Wat een druk verslag weer. Jullie hebben je echt verdienstelijk kunnen maken. Wat fijn! En wat mooi dat jullie een Bijbelstudie konden doen....daar wél! (komt bij ons ook wel weer). Goede reis naar huis! -
14 Januari 2022 - 21:29
Els:
Ha, ha! Ik dacht dat mijn eerste bericht niet overkwam ....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
