Kleding is emotie
Door: Dikkie
Blijf op de hoogte en volg Dikkie en Eric
23 December 2021 | Griekenland, Thívai
Thiva is een plaats, ca 60 km van Athene, waar een vluchtelingenkamp is voor 600 mensen. Kil, kaal, ongezellig, zeer functioneel en zakelijk ingericht. Mensen wonen in ISO boxen of in ruimtes, als in een kazerne of gevangenis. Lange brede gang en links en rechts deuren, afgeplakte ramen. Buiten een kiezelweg, gaten en beton.
2 weken geleden was CRR daar om een soort kledingmarkt te organiseren, maar door ongeregeldheden werd iedereen geëvacueerd. Weinig tijd voor opruimen. Woensdag en donderdag, gisteren en vandaag dus, zou de markt een vervolg krijgen. Met de ervaringen van de vorige keer hebben de coördinatoren instructies gegeven, we wisten "ongeveer" wat ons te wachten stond. Eric mocht achter de kraam met schoenen en sokken en Dikkie de broeken en ondergoed. Iedereen kreeg woensdag een persoonlijke uitnodiging, IOM is verantwoordelijk voor organisatie en registratie, die gegevens werden gebruikt. Per persoon een ticket voor: sokken, schoenen, ondergoed, broek, t-shirt, trui en de kinderen een sjaal, muts en jas.
Elk gezin, of kamergenoten kreeg een begeleider en 15 minuten de tijd om uit te zoeken. Zo was er elke dag 3x een shift, elke keer ca 100 mensen. Eitje toch??
Nou, dat hebben we geweten: ga maar eens met 5, 6 of meer kinderen schoenen, broeken enz uitzoeken in een kwartier!! Van alle maten lagen er 3 of 4 op tafel, meer keuze is er niet. Maar achter de tafel, waar wij stonden, waren nog ingepakte dozen en mensen wilden juist daaruit kiezen. In de briefing was aangegeven dat dat niet de bedoeling was. Maar de gids, die meestal zelf ook in het kamp woont en medewerker bij IOM is, was soms makkelijk te overreden, of bepaalde zelf voor de mensen welke kleding ze kregen. 3, 4, 5 x uitleggen dat dit niet de bedoeling is, dat we geen winkel zijn, dat dit gedragen en gegeven kleding is: men wil graag nieuw, net iets langer, korter, andere kleur...... Woensdag waren we moe en een beetje kriebelig, vandaag waren we beter voorbereid! En ook nu was er weer een verrassing: ineens moesten we opruimen, de mensen van IOM mochten vanaf 2 uur vrij nemen, ivm kerst. Dus: hup, hup, hup, alle kleding in de dozen gestopt, ongesorteerd en alle dozen in de 2 busjes gestouwd. Die gaan we morgen uitpakken en opnieuw sorteren en de labels invullen.
We realiseren ons dat: dit voor hen een uitje is, de sleur van elke dag wordt doorbroken, daar wil je dan alles uithalen.
We realiseren ons: dat je afhankelijk weten van anderen je kwetsbaarheid groter maakt.
We realiseren ons dat, wat wij afstaan, voor hen niet altijd past. Niet vanwege de maat, de kleur, de modetrend. Maar ook omdat het soms letterlijk afgedragen is. Of duidelijk uit de vorige eeuw, een woning die leeg geruimd wordt, kinderen die de deur uitgaan, en ja......de kleinkinderen dragen dit echt niet meer. Maar vluchtelingen: die zullen er vast wel blij mee zijn. Niet dus en soms terecht. Af en toe beschamend wat wij weggeven.
Wat we wel konden doen: mensen zien, proberen hen blij te maken door goed te zoeken naar passende kleren, kinderen aandacht te geven, vriendelijk te blijven. We merken dat we er verschillend op reageren, dus met elkaar en de andere collega's in gesprek blijven. Samen bidden en Bijbellezen helpt ons. Samen een spel doen en ontspannen helpt ook! Al met al genieten we van het werk wat we mogen doen, ondanks dat we moe zijn en onze armen tekort lijken.
2 weken geleden was CRR daar om een soort kledingmarkt te organiseren, maar door ongeregeldheden werd iedereen geëvacueerd. Weinig tijd voor opruimen. Woensdag en donderdag, gisteren en vandaag dus, zou de markt een vervolg krijgen. Met de ervaringen van de vorige keer hebben de coördinatoren instructies gegeven, we wisten "ongeveer" wat ons te wachten stond. Eric mocht achter de kraam met schoenen en sokken en Dikkie de broeken en ondergoed. Iedereen kreeg woensdag een persoonlijke uitnodiging, IOM is verantwoordelijk voor organisatie en registratie, die gegevens werden gebruikt. Per persoon een ticket voor: sokken, schoenen, ondergoed, broek, t-shirt, trui en de kinderen een sjaal, muts en jas.
Elk gezin, of kamergenoten kreeg een begeleider en 15 minuten de tijd om uit te zoeken. Zo was er elke dag 3x een shift, elke keer ca 100 mensen. Eitje toch??
Nou, dat hebben we geweten: ga maar eens met 5, 6 of meer kinderen schoenen, broeken enz uitzoeken in een kwartier!! Van alle maten lagen er 3 of 4 op tafel, meer keuze is er niet. Maar achter de tafel, waar wij stonden, waren nog ingepakte dozen en mensen wilden juist daaruit kiezen. In de briefing was aangegeven dat dat niet de bedoeling was. Maar de gids, die meestal zelf ook in het kamp woont en medewerker bij IOM is, was soms makkelijk te overreden, of bepaalde zelf voor de mensen welke kleding ze kregen. 3, 4, 5 x uitleggen dat dit niet de bedoeling is, dat we geen winkel zijn, dat dit gedragen en gegeven kleding is: men wil graag nieuw, net iets langer, korter, andere kleur...... Woensdag waren we moe en een beetje kriebelig, vandaag waren we beter voorbereid! En ook nu was er weer een verrassing: ineens moesten we opruimen, de mensen van IOM mochten vanaf 2 uur vrij nemen, ivm kerst. Dus: hup, hup, hup, alle kleding in de dozen gestopt, ongesorteerd en alle dozen in de 2 busjes gestouwd. Die gaan we morgen uitpakken en opnieuw sorteren en de labels invullen.
We realiseren ons dat: dit voor hen een uitje is, de sleur van elke dag wordt doorbroken, daar wil je dan alles uithalen.
We realiseren ons: dat je afhankelijk weten van anderen je kwetsbaarheid groter maakt.
We realiseren ons dat, wat wij afstaan, voor hen niet altijd past. Niet vanwege de maat, de kleur, de modetrend. Maar ook omdat het soms letterlijk afgedragen is. Of duidelijk uit de vorige eeuw, een woning die leeg geruimd wordt, kinderen die de deur uitgaan, en ja......de kleinkinderen dragen dit echt niet meer. Maar vluchtelingen: die zullen er vast wel blij mee zijn. Niet dus en soms terecht. Af en toe beschamend wat wij weggeven.
Wat we wel konden doen: mensen zien, proberen hen blij te maken door goed te zoeken naar passende kleren, kinderen aandacht te geven, vriendelijk te blijven. We merken dat we er verschillend op reageren, dus met elkaar en de andere collega's in gesprek blijven. Samen bidden en Bijbellezen helpt ons. Samen een spel doen en ontspannen helpt ook! Al met al genieten we van het werk wat we mogen doen, ondanks dat we moe zijn en onze armen tekort lijken.
-
24 December 2021 - 07:39
Theo:
Helemaal waar. Kleding is emotie....!
Zeker als je jong bent, kinderen hebt, of wanneer je je in een groep begeeft met sociale contacten.
Dan is kleding niet alleen emotie, maar ook een uiting van wie je bent !
Als wij hier in Nederland op straat iemand zien lopen in een oude broek, die vroeger deel uitmaakte van een driedelig pak, dan hebben wij onze gedachtes al klaar.
"Die mensen is diep gezonken, om dat nog te dragen... dat moet haast wel een verslaafde zwerver zijn...wie anders zou daar nog in durven lopen...."
Ook vluchtelingen zijn net mensen......met smaak, voorkeur en trots. Sterker nog, als er kinderen, of redelijk jong volwassenen in het spel zijn dan speelt er een belangrijkere mee......sociale status. Niet om beste, de sterkste of iets dergelijks te zijn. Maar om te overleven....en niet buiten de boot te vallen.....
Je gezicht veriezen, is 1 ding......
Terug naar die 'verslaafde zwerver'.....die heeft niks te verliezen. Die let er niet eens op wat wat aanheeft, als hij zijn volgende shot maar krijgt.
Die heeft geen gezicht nodig om te krijgen waar hij momenteel voor leeft.
En daar zit m het verschil.
Die vluchtelingen hebben ALLES om voor te leven. En wat kan 'gewoon normaal goed zittende kleding' dan belangrijk zijn.
Kleding is veel meer dan emotie. Het is maar wat je om het lijf hebt..... -
24 December 2021 - 11:14
Bertus:
Wat vergt dat een hoop energie en creativiteit om kleding uit te delen! Maar wat zijn wij in het westen soms karig door oude afgedragen kleding weg te geven.
Bewondering dat jullie je inzetten voor onze medemensen! Tja dat ieder van jullie je eigen opvatting heeft bij het uitdelen, is begrijpelijk!
Ondanks alles: goede kerst! Ik ben benieuwd of en zo ja hoe jullie kerst vieren in Griekenland? -
24 December 2021 - 21:13
Annemieke:
Wat goed Eric en Dikkie dat jullie deze ervaringen met ons delen! Voor mij heel leerzaam! Goed wat jullie doen. Veel moed en bewogenheid om ermee door te gaan. Bid voor jullie en al die mensen, al die kinderen, al die tieners. -
25 December 2021 - 10:08
Mieke Van Gijssel:
Lieve Eric en Dikkie, dank je wel voor het delen van dit verhaal. De rauwe werkelijkheid komt diep binnen, ik voel er zoveel meer bij als dat ik nu opschrijf. Voor mij benadrukt het eens te meer het grote belang van ware liefde, onbaatzuchtige liefde, aan welke kant van ‘de lijn’ je ook staat. In die liefde is al het mogelijke verborgen voor alles en iedereen.
Mooi Eric en Dikkie om te lezen hoe jullie het ervaren en er mee omgaan. Ik bid voor jullie en voor alle mensen voor hulp en kracht.
Ik wens jullie gezegende kerstdagen!
-
26 December 2021 - 17:36
Riet:
Ik heb eerder geregeerd,maar die reacties vind ik niet terug.
Prachtig om te lezen. Inderdaad denken wij dat mensen met veel door gevers afgedankte kledi g blij zullen zijn...helaas is het vaak anders en worden er mooiere en nieuwere spullen verwacht.De moed maar niet opgeven en doorgaan en de juiste manier vinden daarmee te dealen.. Doe je ook hoor ik je zeggen... succes weer.
Inde aanloop naar Kerst en de jaarwisseling wens ik jullie met allen om je heen
Gezondheid
Geduld
Geloof
Maar bovenal vertrouwen op onze Hemelse zonder die de touwtjes in handen heeft en houdt over jullie, deze wereld en ons eigen leven.
Gezegende,kerstdagen.
Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
