Laatste dagen in Griekenland

Bijna laatste dagen in Griekenland.

Zoals beloofd begin ik deze keer met iets te schrijven over het lange, vrije weekend. Vrijdagochtend bijtijds, met zwemkleding en lunch ingrediënten, met ons 5en vertrokken uit Athene, richting Loutra Thermopilon. Eric en ik waren daar al geweest en de anderen hadden er wel van gehoord, maar waren er niet geweest. 250 km rijden, lekker zingen onderweg en veel plezier met elkaar. Het leek wel op een schoolreisje!! Daar aangekomen heerlijk badderen, ruim een uur in water van ca 35 graden. Toen een leuk plekje gezocht voor een picknick, ieder had iets lekkers meegenomen. Daarna een wandeling door de rivierbedding in de buurt. Deels moesten we langs en soms over het water lopen. En ja……..we hebben beide natte voeten gehaald!!! Zo soepel lopen we toch niet meer en ver springen is er ook niet meer bij. Daarna terug, weer 250 km en lekkere pizza’s gehaald bij het al eerder genoemde Pinokkio. Daarna de avond afgesloten met spelletjes. Zaterdag eerst schoonmaken, wassen, boodschappen doen. De andere teamleden hebben afspraken, dus wij hebben gekozen om met de bus en metro naar de stad te gaan, naar het museum van Illusies. ’s Avonds hebben we de openhaard aangestoken en lekker gegeten. Zondagochtend samen naar de kerk. Geluisterd naar een preek over gebed. In deze gemeente zijn er verschillende mensen die preken, we hebben ze nu allemaal een keer gehoord. Gelukkig krijgen we de vertaling, via “oortjes” te horen. Want grieks lezen, luisteren is echt lastig. We merken dat ook bij de “longtermers”, voor zij een beetje grieks kunnen lezen en praten heb je een cursus nodig. En communiceren met de organisaties gaat in het engels, dus noodzakelijk is het niet. Zondagmiddag heeft Eric, op de e-reader, zijn spannende boek van Ludlum uit gelezen en Dikkie heeft heerlijk gewandeld in de bergen met een teamlid. Ruim 14 km over rotsen en stenen, niet te steil, wel stijgend. En terug heerlijke soep met brood gegeten. Als toetje eten we de laatste dagen kruidnotenijs. Deze is overgebleven van kerst, dus verplichte kost.

Maandag zijn we met 4 mensen en ruim 2000 blikjes cola naar Malakassa gereden, zo’n 50 km rijden van het warehouse. Daar is een vluchtelingenkamp, waar we geholpen hebben met een distributie. Er zijn diverse donaties en Hilda, een Oostenrijkse vrouw, die daar al jaren werkt, verzamelt deze en als er voldoende is maakt ze pakketten om uit te delen. De mensen wonen in zogenaamde ISO boxen. Deels oude en deels nieuwere. Deze boxen hebben letters en cijfers: A 1, A 2, B 3, B 4, F 18, F 19, N 30, N 31 enz enz. Per 2 personen kregen we een lijst met boxnummers en namen. Eerst moesten we de naam vragen en als het klopte de mensen uitnodigen om een voedselpakket te gaan halen. Soms wonen er 3 mannen in 1 box en was de uitnodiging voor 1 van hen. Soms waren er 5 boxen naast elkaar die uitgenodigd werden en de volgende niet. Dat is afhankelijk van de procedure waar mensen in zitten. Als ze een pasje hebben komen ze in aanmerking, de anderen krijgen eten via de “foodline” en de kamp-supermarkt. Maar ja………je kunt je voorstellen dat iedereen wel een pakket wil, dus ook zonder uitnodiging kwamen mensen naar Hilda. Daar had ze al op gerekend en 2 mensen stonden bij de ingang de lijst en hun naam te controleren. Toen we alle adressen langs zijn geweest zijn wij teruggegaan en hebben in het warehouse orders klaargezet, deze moeten dinsdag bezorgd worden. Morgen, dinsdag, gaan Eric en Dikkie naar de “Mart”. Een soort Hanos, Sligro, om voor ca 450 euro boodschappen te doen. Deze moeten we daarna ook bezorgen. Elke 3 weken wordt dat voor deze organisatie gedaan. Naast het warehouse, waar gedoneerde spullen staan, krijgt CRR ook contant geld om lokale organisaties van eten te voorzien, wat niet opgeslagen kan worden: eieren, vlees, tomaten, paprika’s ed. En dan is het al weer bijna woensdag, de laatste werkdag. Donderdagochtend de camper inpakken, huis schoonmaken en dan vertrekken we. Dat doen we speciaal vroeg in de middag, dan is het nog niet zo druk. Als we vrijdagochtend vertrekken is er veel verkeer, dus minder tijd om onderweg te stoppen. We willen graag in Korinthe kijken, om vervolgens vrijdag naar Igoumenitsa te rijden, vanwaar we zaterdagochtend naar Brindisi hopen te varen. Maar eerst nog 2 dagen werken!!