2 weken later
Door: Dikkie
Blijf op de hoogte en volg Dikkie en Eric
22 September 2020 | Griekenland, Mytilíni
We zijn nu 2 weken na de brand. 14 dagen waarin het team van BRF kleiner is geworden. Omdat de medische zorg nog niet gegeven kan worden zijn een aantal mensen weggegaan, naar een andere organisatie, naar een andere bestemming of naar huis. Toen we kwamen waren er 25 vrijwilligers, nu zijn er 12 en dan de coördinatoren. Ook bij hen is er juist deze weken wisseling van de wacht. Dat geeft, naast de crisis, extra dynamiek. Gelukkig is het team hecht en als er mensen vertrekken wordt er een maaltijd georganiseerd. Of er wordt eten besteld of we gaan naar een restaurant. Beide hebben we nu meegemaakt en het eten is heerlijk. Niet alles wat op de menukaart staat is beschikbaar, weinig toeristen. Maar we kunnen gelukkig nog kiezen.
Dat geldt niet voor de vluchtelingen. De meesten, ca 9000, zijn nu ondergebracht in tenten. Zo sober als maar kan, geen bedden of ander huisraad. 's Middags rond half 3 wordt er eten uitgedeeld: een pakketje met rijst, groente, kip. Yoghurt voor ontbijt en 1 appel en 2 liter water. Dit is voor 24 uur! En omdat er veel te weinig tenten staan worden 2 tot 3 families gedwongen bij elkaar in 1 tent te bivakkeren. De meesten weigeren, ook omdat ze bang zijn dat er onrust komt, te weinig plek voor te veel mensen. Privacy is een woord dat geschrapt is. Maar wat als er inderdaad geen tenten bijkomen?? Ongelooflijke dilemma's!! Er zijn rijen met dixi toiletten, geen douches. Geen waterpunten. Geen afvoer. Wel hekken, prikkeldraad. Hoelang kan dit goed gaan?? Eric en ik zijn gisterochtend langs het nieuwe kamp, Kara Tepe, gereden. Het is een militair terrein, heel dicht aan zee. 500 m van de Lidl, dat wel weer. Zelf wilde ik daar ook boodschappen doen, maar er stonden zoveel mensen, de winkelwagens waren op. Dus maar naar een andere winkel. We zijn ook doorgereden naar Moria. Onderweg kwamen we zoveel mensen tegen en achterop. Allemaal op zoek naar matrassen, huisraad, kleding, schoenen noem maar op. Met pallets die met een touw achter hen aan gesleept werd, containers volgestouwd en voortgeduwd. Alles wat aan de kant van de weg lag werd bekeken op bruikbaarheid. Mensen die in het uitgebrande deel ijzeren onderdelen loshaalden, je kunt het zo gek niet bedenken of ze kunnen het wel gebruiken. Wat een triestheid, wat een armoe, maar ook: wat een veerkracht, inventiviteit, solidariteit en overlevingsdrang. Gezinnen die weer verder leven. Weer hoop verzamelen. Misschien dat nu de procedure sneller gaat? Er nu eerder duidelijkheid komt?
Alleenstaande minderjarigen zijn naar het vasteland gebracht. Alleenstaande mannen zijn apart ondergebracht, alleenstaande vrouwen ook. Kwetsbare mensen zijn elders ondergebracht, bijv in een school. 500 mensen zijn in isolatie vanwege Covid. Die kunnen en mogen nergens heen! Er zijn er 240 positief getest, maar familieleden moeten ook in isolatie.
Morgen gaan we Eric's verjaardag vieren. Dat doen we 's avonds, samen met het afscheid van de medische coördinator. Maar eest morgenvroeg de kliniek in het kamp Moria schoon-en leegmaken. Dus vanavond op tijd naar bed, morgen een nieuwe dag! Vanmorgen geluisterd naar: eerst dit, een Bijbelpodcast. De droom van Nebukadnessar. Een dictator die bang is. Wij zien en horen ook angst om ons heen. Dat komt binnen, heeft invloed. Daarom elke dag weer alles in Gods handen leggen. Hij weet raad, waar wij tekort schieten, Hij kan overzien, wat wij door onze tranen (nog) niet zien. We hopen en bidden om Daniels, die Gods stem verstaan en Zijn woord brengen
Dat geldt niet voor de vluchtelingen. De meesten, ca 9000, zijn nu ondergebracht in tenten. Zo sober als maar kan, geen bedden of ander huisraad. 's Middags rond half 3 wordt er eten uitgedeeld: een pakketje met rijst, groente, kip. Yoghurt voor ontbijt en 1 appel en 2 liter water. Dit is voor 24 uur! En omdat er veel te weinig tenten staan worden 2 tot 3 families gedwongen bij elkaar in 1 tent te bivakkeren. De meesten weigeren, ook omdat ze bang zijn dat er onrust komt, te weinig plek voor te veel mensen. Privacy is een woord dat geschrapt is. Maar wat als er inderdaad geen tenten bijkomen?? Ongelooflijke dilemma's!! Er zijn rijen met dixi toiletten, geen douches. Geen waterpunten. Geen afvoer. Wel hekken, prikkeldraad. Hoelang kan dit goed gaan?? Eric en ik zijn gisterochtend langs het nieuwe kamp, Kara Tepe, gereden. Het is een militair terrein, heel dicht aan zee. 500 m van de Lidl, dat wel weer. Zelf wilde ik daar ook boodschappen doen, maar er stonden zoveel mensen, de winkelwagens waren op. Dus maar naar een andere winkel. We zijn ook doorgereden naar Moria. Onderweg kwamen we zoveel mensen tegen en achterop. Allemaal op zoek naar matrassen, huisraad, kleding, schoenen noem maar op. Met pallets die met een touw achter hen aan gesleept werd, containers volgestouwd en voortgeduwd. Alles wat aan de kant van de weg lag werd bekeken op bruikbaarheid. Mensen die in het uitgebrande deel ijzeren onderdelen loshaalden, je kunt het zo gek niet bedenken of ze kunnen het wel gebruiken. Wat een triestheid, wat een armoe, maar ook: wat een veerkracht, inventiviteit, solidariteit en overlevingsdrang. Gezinnen die weer verder leven. Weer hoop verzamelen. Misschien dat nu de procedure sneller gaat? Er nu eerder duidelijkheid komt?
Alleenstaande minderjarigen zijn naar het vasteland gebracht. Alleenstaande mannen zijn apart ondergebracht, alleenstaande vrouwen ook. Kwetsbare mensen zijn elders ondergebracht, bijv in een school. 500 mensen zijn in isolatie vanwege Covid. Die kunnen en mogen nergens heen! Er zijn er 240 positief getest, maar familieleden moeten ook in isolatie.
Morgen gaan we Eric's verjaardag vieren. Dat doen we 's avonds, samen met het afscheid van de medische coördinator. Maar eest morgenvroeg de kliniek in het kamp Moria schoon-en leegmaken. Dus vanavond op tijd naar bed, morgen een nieuwe dag! Vanmorgen geluisterd naar: eerst dit, een Bijbelpodcast. De droom van Nebukadnessar. Een dictator die bang is. Wij zien en horen ook angst om ons heen. Dat komt binnen, heeft invloed. Daarom elke dag weer alles in Gods handen leggen. Hij weet raad, waar wij tekort schieten, Hij kan overzien, wat wij door onze tranen (nog) niet zien. We hopen en bidden om Daniels, die Gods stem verstaan en Zijn woord brengen
-
22 September 2020 - 23:36
Bertus:
Lieve Dikkie & Eric, wat een situatie in dat nieuwe kamp: alleen tenten, en dan nog veel te weinig, en geen voorzieningen! Wat een verschrikkelijke toestand voor al die vluchtelingen!
Voor jullie als vrijwiligers is het ook een grote verandering, maar fijn te lezen dat jullie een hecht team zijn!
Bijzonder om Eric zijn verjaardag zo te vieren. Toch wensen wij jullie een goede dag toe en bovenal Gods nabijheid! Veel sterkte! -
22 September 2020 - 23:59
Marjan:
Lieve Dikkie en Eric,
Wát een enorm schrijnende toestanden. Mensen die verstoken zijn van de meest elementaire voorzieningen! En dan ook nog onder deze belabberde omstandigheden te maken krijgen met dat ellendige virus!
We bidden jullie veel wijsheid en inzicht toe bij alles wat jullie kunnen en mogen doen voor deze mensen.
Eric, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en Gods Zegen voor dit nieuwe levensjaar. -
24 September 2020 - 18:35
Jaap Klaassen:
Dag Eric en Dikkie,
We volgende jullie verslag. Het is triest en beschamend te zien hoe Europa hier mee omgaat. Zojuist een boek gelezen over de holocaust. Natuurlijk is dit niet met elkaar te vergelijken, maar de situatie is voor deze mensen erg schrijnend.
Vorige week is een zekere Erik Potjes uit onze gemeente naar Lesbos vertrokken met een vliegtuig met slaapzakken. Is dat bij jullie bekend?
Eric, gefeliciteerd met je verjaardag. Samen sterkte en Gods zegen.
Mede namens Rijka,
Jaap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
